“Të dish të shkruash, është dhunti,
por të dish të shkruash bukur, është art!”
 |
| Anila Ndoj |
Përgatiti Anila Ndoj - Administratore e grupit "Gjuha Shqipe pa gabime"
Para vetëm një dekade, të shkruaje në
kompjuter, duhej të kishe bërë të paktën një kurs daktilografie. Sot, me
zhvillimim e teknologjisë, është lënë disi në harresë, ose shkruhet shumë pak
me laps e letër. Madje po tentohet, në shkollat amerikane, të hiqet shkrimi i
dorës, pasi është i ngadaltë, në raport me shpejtësinë e trurit, dhe të zëvendësohet
me shkrimin digjital.
Janë bërë shumë studime mbi kaligrafinë
(bukurshkrimin). Sipas një reviste mbi psikologjinë, shkrimi i dorës, është i
ngjashëm me meditimin: ndryshon aktivitetin elektrikt të trurit. Një studim psikologjik,
i kryer në Universitetin e Indianës, tregoi që ushtrimet drejtshkrimore,
aktivizojnë atë pjesë të trurit që merret me organizimin e emocioneve. Ndër të
tjera, po sipas psikologëve, të shkruash me dorë, do të thotë të trasmetosh
shumë më tepër nga sa shkruan. Jo vetëm kaq! Në fakt, tek fëmijët, mësimi i
shkrimit të dorës, i bën ata të aftë të krijojnë ide dhe të zhvillojnë kujtesën.
Vë në lëvizje jo vetëm trurin, por edhe trupin, duke zhvilluar aftësinë e përqëndrimit
të bustit dhe të dorës.
Sot vëmendja e edukatorëve i është
rikthyer shkrimit të dorës e bukurshkrimit. Në Angli, disa shkolla e kanë të detyrueshme
penën (stilografin), ndërsa në Francë është futur sërish diktimi.
Po në Shqipëri, çfarë ndodh? A
ekziston më lënda e Bukurshkrimit, në shkollat tona? Mos vallë shkrimi
digjital, po i zë vendin dalëngadalë bukurshkrimit? Çfarë mund të bëjmë ne, që
ta sjellim sërish në “modë”, shkrimin e dorës?
Shkrimi i dorës është një gjurmë e
jona, vetjake, unike, nuk ka dy shkrime njësoj. Duhet t’i dedikojmë më shumë
kohë dhe vëmendje bukurshkrimit, këtij arti të vjetër e fisnik, i cili nuk
meriton të harrohet!
